kasper wrote:Od Libellusa najdraze su mi Nolitine neNicolo epizode. Takav stil mi odgovara, moj citateljski razum je svikao na njegov nacin pripovedanja. Matori Boneli me, pa iskreno receno, nervira u epizodama koje nisu bas debele. Uglavnom vrti jednu te istu radnju, mnogo bespotrebnog dijaloga, odugovlacenje, kraj zbrzan i nikakav. Opet u debelim LL epizodama jos se vidi ta njegova majstorija gradjenja koplexne bande sa zanimljivim glavonjama, al opet i tu je kraj losnjikav. Njegove najbolje epizode su mi Nesutrasivi ljudi i Gvozdena maska. Bufala jos nisam procitao, zadnje nedelje su mi pretrpane.
Uglavnom se slažem za priče starog(pokojnog) Bonellija,ne ostavljaju te paf,ali takvu lakoću dijaloga,bilo da se radi o ispitivanju kradljivca
kokoši ili zajebanciji Texa i Carsona nema nitko od Texovih scenarista.Ta lakoća pripovjedanja fali recimo Bosseliju,no njega zbog inovativnosti
držim dosljednim nasljednikom Texova oca.Zbog toga se veselim i starim i novim pričama, i zahvaljujem Dadama što su se primakli talijanima.